Een enkel boek met madrigalen bundelt een groot aantal culturele en sociale praktijken: madrigalisten namen poëzie van vooraanstaande auteurs om hun eigen verhalen te construeren, gebruikten muziek als een hulpmiddel om de teksten te interpreteren en te bekritiseren, en droegen hun prenten op aan machtige mecenassen om sociale relaties te onderhouden. Bovendien voegden redactionele werkzaamheden en uitvoeringen nog meer betekenislagen toe aan dergelijke publicaties. Recente trends in de muziekwetenschap (zie Leach et al. 2015) laten zien hoe het onderzoek is verschoven naar thema's die voorheen niet werden overwogen, zoals improvisatietechnieken, relaties tussen orale en geschreven muziektradities, uitvoerdergerichte studies en analyses van de relaties tussen muzikale stijl en zijn materiële context. Vanuit een multidisciplinaire benadering interpreteert dit project het eerste boek van de Calabrische componist Giandomenico Martoretta op deze manier als bron voor cultuurgeschiedenis. Hoewel hij momenteel over het hoofd wordt gezien door wetenschappelijk onderzoek, werd Martoretta tijdens zijn leven beschouwd als een van de meest vooraanstaande componisten van zijn tijd: zijn madrigalen komen voor in belangrijke collecties en hij wordt vermeld in de Libraria del Doni samen met De Rore en Willaert.

De vier hoofdonderverdelingen van dit onderzoek vormen een onderling samenhangende reeks onderzoeken naar de belangrijkste aspecten die betrokken zijn bij het concept, de productie en het gebruik van het boek, waarbij elk aspect wordt geplaatst binnen de bredere sociale, linguïstische en muzikale context van cinquecento Italië. Een dergelijke benadering zou een alomvattend beeld moeten opleveren van een complex en veelzijdig fenomeen als het madrigaal, ongetwijfeld een van de meest originele uitdrukkingsvormen van de renaissancecultuur.

FRIS Onderzoeksportaal