De periode ca.1480-1560 kende in Europa een creatieve explosie in het componeren van religieuze muziek voor ongewoon grote ensembles: werken als Antoine Brumels 12-stemmige ‘Aardbevingsmis’ (Ferrara, 1506-10) en Robert Carvers 19-stemmige motet O Bone Jesu (Schotland, 1513) getuigen van een nieuw verlangen om de compositorische grenzen te verleggen. Deze ‘veel-stemmige’ polyfonie blijft het hedendaagse publiek inspireren en prikkelen: ze wordt regelmatig opgenomen en is geliefd bij concertgangers. Haar monumentale schaal nodigt vaak uit tot vergelijkingen met andere ambitieuze vroegmoderne werken in de beeldende kunst en de architectuur. Maar terwijl we relatief goed de technieken kennen die ten grondslag liggen aan schilderijen, beeldhouwwerken of kathedralen, weten we weinig over hoe dergelijke polyfonie voor (zeer) veel stemmen werd gerealiseerd. Via een combinatie van muzikale analyse en archivalisch onderzoek vult dit project deze leemte door de vaardigheden en institutionele middelen te onderzoeken, nodig voor het creëren van ‘veel-stemmige’ polyfonie in 16de-eeuws Europa. De focus ligt op Schotland, een gemarginaliseerde regio in de traditionele muziekgeschiedschrijving. Inzicht in het creatieve proces achter ‘veel-stemmige’ muziek in het 16de-eeuwse Schotland legt niet alleen de relaties bloot tussen de overgeleverde bronnen en de cultuur die ze produceerde, maar levert ook nieuwe inzichten op over compositietechnieken in vroegmodern Europa.

FRIS Onderzoeksportaal